دل پرخون اصناف آسیب‌دیده از کرونا از بی‌مهری مسئولان

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی “خبرخوی” به نقل از باریش نیوز ، بیش از یکسال است که کلماتی مانند محدودیت، تعطیلی و ممنوعیت تردد، همنشین زندگی روزانه افراد در آذربایجان‌غربی شده است.

کرونا ویروسی که هر روز آمار مرگ و میر آن افزایش می‌یابد از همان بدو شیوع، در جامعه بیش از هر چیزی، اقتصاد را مورد تهاجم قرار داد و بسیاری  مشاغل را به تعطیلی کشاند.

در واقع می‌توان گفت از همان روزهای آغازین شیوع ویروس منحوس کرونا به آذربایجان‌غربی، مثل همیشه پای اصناف هم به ماجرا باز شد.

مقالات بیشتر:شیشه بری تهران

اصناف از یک‌سو، در صدر خسارت دیدگان ایام کرونایی در پی تعطیلی چند هفته‌ای بازار که در طول یکسال به وضوح دیده شده، بودند و از سویی دیگر، چراغ قرمز ستاد استانی مقابله با کرونا برای هشدار روزهای پیک‌های جدید شیوع کرونا.

تعطیلی‌های کرونا تا روزها و هفته‌ها پس از آغاز سال ۱۴۰۰ نیز ادامه پیدا کرد؛ تحمیل هزینه‌هایی مثل بیمه، اجاره، دستمزد در کنار تعطیلی کسبه از یک‌سو، نزدیک شدن به تاریخ مقرر چک‌ها از سوی دیگر، عرصه را برای کسبه تنگ و تنگ‌تر می‌کرد اما نه تنها مثل همیشه از فشار مشکلات، دم نزدند؛ بلکه صحنه را نیز خالی نکردند.

طبق پیام‌های دریافتی از سوی مخاطبان گلایه‌های اصناف از وضعیت موجود کسب و کار بازاریان گرفته تا افزایش چک‌های برگشتی، از بدهی‌های مالیاتی و بیمه‌ای گرفته تا قبوض آب، برق و گاز، از دستمزدهای عقب مانده گرفته تا اجاره بهای عقب افتاده، همه و همه حاکی از توقع اصناف از نهادهای مربوطه و مسئولان برای دل‌جویی از آن‌ها بود.

در پایان این صنف نیازمند حمایت جدی دولت است، ویروسی که توانست تمامی مشاغل را به نوعی تحت تاثیر خود قرار دهد و در این بین اصناف قشری که تاوان سختی را طی یکسال گذشته دادند اما تسهیلاتی از سوی دولت و حمایت‌هایی از سوی نهادهای مربوطه برای آنان صورت نگرفته تا در طی مدت تعطیلی اجباری مغازه‌ها، مرهمی بر دل آنان شود.

دندانپزشک‌ها کمترین میزان ابتلا به ویروس کرونا را داشته‌اند

بر اساس مطالعه انجمن دندانپزشکی آمریکا، از زمان شیوع همه گیری کرونا، دندانپزشک‌ها کمترین میزان ابتلا به ویروس کرونا را داشته‌اند.

دندانپزشک‌ها کمترین میزان ابتلا به ویروس کرونا را داشته‌اند

به گزارش تابش کوثر، با گذشت یک سال از ظهور کووید-۱۹ در جهان و بر اساس مطالعه‌ای که انجمن دندانپزشکی آمریکا در ماه ژوئن منتشر کرد، دندانپزشکان همچنان نسبت به سایر متخصصان بهداشت از قبیل پرستاران و پزشکان، ابتلای کمتری به ویروس کرونا داشته‌اند.

این مطالعه با عنوان «کووید-۲۰۱۹ در میان دندانپزشکان آمریکا» بر اساس اطلاعات جمع آوری شده از ۹ ژوئن تا ۱۳ نوامبر ۲۰۲۰ انجام شده است.

مطالب مشابه:دندانسازی در تهران

مارسلو آراوجو، مدیرعامل موسسه علوم و تحقیقات انجمن دندانپزشکی آمریکا (ADA) گفت: ما خوشحالیم که می‌بینیم دندانپزشکان با وجود چندین جهش منطقه‌ای و ملی کووید-۱۹، میزان کم ماهانه بیماری را نشان داده‌اند.

دکتر آراوجو افزود: این مطالعه میزان بالایی از غربالگری بیماران قبل از انتصاب و اقدامات مناسب کنترل همه گیری را در طول دوره مطالعه نشان می‌دهد که حاکی از رعایت اصول بهداشتی بسیار سختگیرانه‌ای است که برای افزایش کنترل عفونت به محافظت از بیماران، تیم دندانپزشکی و خود آن‌ها کمک می‌کند.

علاوه بر دکتر آراوجو، سایر نویسندگان این گزارش شامل محققانی از موسسه علوم و تحقیقات ADA و موسسه سیاست‌های بهداشتی مستقر در شیکاگو نیز این نتایج را تایید کردند.

این مطالعه ادامه اولین گزارش مقیاس بزرگ میزان بروز کووید-۱۹ در بین دندانپزشکان در آمریکاست که در اکتبر سال ۲۰۲۰ منتشر شد. نتایج مطالعه حاضر و همچنین مطالعه قبلی نشان می‌دهد که شیوع و میزان بروز دندانپزشکان در مقایسه با کل جمعیت و سایر متخصصان مراقبت‌های بهداشتی همچنان بسیار کم است.

دکتر مارکو ووجیچیچ اقتصاددان و نایب رئیس موسسه سیاست گذاری سلامت ADA، گفت: این مطالعه این اطمینان را به وجود می‌آورد که کادر مراقبت از دندان با خیال راحت کار می‌کند. بر اساس داده‌ها بیش از ۹۰ ٪ بیماران مورد بررسی اعلام کرده‌اند که قبلا به دندانپزشک مراجعه کرده‌اند یا به زودی مراجعه خواهند کرد.

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان

هوای نفس‌تان را داشته باشید

رئیس انجمن فیزیوتراپی می‌گوید دستگاه‌ تنفسی خود را تقویت کنید تا بتوانید بر مشکلات تنفسی ناشی از کرونا غلبه کنید

هوای نفس‌تان را داشته باشید

یک نفس عمیق بکشید و سپس هوا را از ریه‌ها بیرون دهید اما دم بعدی را که انجام می‌دهید هوا را تا آنجا که می‌توانید در ریه‌ها نگه‌دارید.


اگر زمان نگهداری شما به 30ثانیه برسد از ظرفیت تنفسی بسیار خوب و ریه‌های سالمی برخوردار هستید و یک سلاح قدرتمند زیستی را در مقابله با بیماری کرونا و درگیری احتمالی ریوی ناشی از آن در اختیار دارید.


واقعیت این است که بسیاری از ما به‌درستی تنفس نمی‌کنیم و از همه ظرفیت ریوی خود هنگام تنفس بهره نمی‌بریم. در واقع بی‌آنکه بدانیم اجازه رشد به توان بالقوه ریه‌هایمان برای مقابله با هر نوع آسیب ریوی نمی‌دهیم.


در ادامه پای صحبت‌های جالب توجه دکتر مجید روانبخش، عضو هیات‌علمی دانشگاه علوم‌پزشکی جندی‌ شاپور اهواز و رئیس انجمن فیزیوتراپی خوزستان می‌نشینیم تا بتوانیم ریه‌های خود را با انجام تمرین‌ های تنفسی برای مقابله با کرونا آماده کنیم.


خیلی‌ها تصور می‌کنند که عمدتا از فیزیوتراپی برای کمک به درمان مشکلات‌ اسکلتی عضلانی بهره گرفته می‌شود اما درگیری بسیاری با بیماری کرونا تاثیرات فیزیوتراپی را در قالب تمرین‌های تنفسى براى افزایش ظرفیت ریوى بیماران مشخص کرد اما منظور از فیزیوتراپی‌تنفسی چیست؟


عملکرد تنفسی ما به‌عنوان یکی از عملکردهای پایه در بدن ما بسیار مهم است. در تمام فعالیت‌های روزمره ما نفس‌کشیدن نقش حیاتی دارد. اگر الگوی تنفسی در فردی دچار نقص شود تبعاتی ازجمله کاهش تولید اکسیژن و سوخت‌وساز بدن و نیز ایجاد مشکلاتی در سیستم عضلانی-اسکلتی، مغزی و شناختی خواهد داشت. وقتی صحبت از ظرفیت تنفسی و بهبود تنفس می‌شود یعنی این‌که با فیزیوتراپی بتوانیم کارایی سیستم تنفسی ازجمله ساختار سیستم تنفس و الگوی تنفس را طوری تغییر دهیم که تنفس را برای ما راحت‌تر و بهینه‌تر کند. بسیاری از افراد سالم هستند که شکل نفس‌کشیدن‌شان صحیح نیست؛ یعنی تنفس‌ها به‌صورت سطحی انجام می‌شود و هوای کافی نسبت به وزن و حجم توده بدنشان وارد ریه‌هایشان نمی‌کنند.


پس انجام تمرین‌هایی برای افزایش ظرفیت تنفسی برای همه ضرورت دارد، نه‌ فقط برای بیمارانی که مشکلات تنفسی پیدا می‌کنند؟


دقیقا همین‌طور است. واردنشدن هوای کافی به ریه‌ها باعث می‌شود آنها در محدوده کم هوا شکل بگیرند و خیلی دچار بادشدگی نشوند و به‌تدریج فرد توان تنفس عمیق را از دست می‌دهد و تنفس کم‌کم سطحی می‌شود و تعداد تنفس در دقیقه بالا می‌رود. این روند باعث می‌شود اتفاقات بیوشیمیایی و دفع بیش‌ازاندازه دی‌اکسیدکربن از بدن اتفاق بیفتد و تعادل متابولیسمی بدن به‌هم بریزد و رگ‌های بدن، عروق لنفاوی و روده‌ها دچار انقباض و تنگ‌شدن عروق و کاهش خونرسانی شود.


آیا این وضعیت و اثرات ناشی از آن قابل‌رفع است؟


درمان این قضیه راحت است و باید دی‌اکسیدکربن را در بدن کمی نگه‌داریم که اگر همراه با تنفس عمیق و کاهش نرخ تعداد تنفس در دقیقه باشد و هوا را داخل ریه‌هایمان نگه‌داریم به‌تدریج رفتار بافتی ریه‌ها عوض می‌شود و تبادل اکسیژن و دی‌اکسیدکربن به‌خوبی انجام می‌شود. داشتن ظرفیت تنفسی بالا و حفظ این ظرفیت طی فعالیت‌های روزمره به‌مقابله با بیماری کرونا هم کمک می‌کند. افرادی که سالم هستند بهتر است دستگاه تنفسی‌شان را طوری تقویت کنند که با بروز مشکلات تنفسی ناشی از کرونا از پیش بر آن غلبه کنند.


البته بخشی از فیزیوتراپی تنفسی هم در آی‌سی‌یوها برای بیمارانی که وضعیت تنفسی خوبی ندارند از طریق تکنیک‌ها و روش‌های فیزیوتراپی به خروج ترشحات تنفسی از ریه‌ها و افزایش هواگیری ریه‌ها کمک می‌شود.


کدام دسته از مبتلایان به کرونا براى بهبودى کامل و جبران آسیب‌هاى ریوى به درمان فیزیوتراپی نیاز دارند؟


به‌نظر من همه ما به فیزیوتراپی نیاز داریم و باید شاخص‌های سیستم‌های قلبی، ریوی و عروقی‌مان را بالا ببریم. افراد سالم تصور می‌کنند سلامت هستند ولی تحت‌بررسی مشخص می‌شود زمان حبس نفس در ریه‌هایشان پایین است. این یک توانمندی بسیار حیاتی برای ریه‌های ما محسوب می‌شود که بعد از یک دم عمیق تا چه اندازه بتوانیم پرهوایی را در ریه‌هایمان نگه‌داریم.


تمرین آن هم به این شکل است که ما یک نفس عمیق می‌کشیم، هوا را از ریه‌ها بیرون می‌دهیم و دم بعدی را که انجام می‌دهیم، هوا را تا جایی که برایمان مقدور است، نگه‌می‌داریم که تست بسیار ساده‌ای است. هیچ‌کس از نیاز به تمرین‌ها و فیزیوتراپی تنفسی مبرا نیست. دستگاه‌تنفسی ما طوری طراحی‌شده که در بهترین شرایط تنفسی هم جا برای بهترشدن و تنفس بهینه و مطلوب‌تر وجود دارد.


فیزیوتراپی‌ تنفسی تا چه اندازه می‌تواند آسیب‌های ریوی ناشی از کرونای شدید را از بین ببرد؟


علاوه بر عوارضی نظیر تجمع ترشحات ریوی و کاهش متابولیسم تنفسی، اتفاق دیگری هم در دستگاه تنفسی به‌دنبال ابتلا به کرونا در شدت‌های بالا می‌افتد که همان فیبروز یا سفت‌شدن بافت ارتجاعی ریه‌هاست. اگر فیزیوتراپی تنفسی را به‌درستی انجام دهیم، این عارضه کاملا درمان‌شدنی است.


البته شاید نتوان در مورد فیبروز ریوی به نتیجه مطلوب صددرصد برسیم و ریه بیمار به وضعیت اولیه بازگردد اما فیزیوتراپی تنفسی می‌تواند تبعات فیبروز ریه را به‌حدی کاهش دهد که فرد بتواند به فعالیت‌های روزمره زندگی‌اش بازگردد.

مقالات دیگر: فیزیوتراپی فرمانیه

همچنین زمان طلایی درمان فیبروز در روزهای ابتدایی ترخیص از بیمارستان است تا فیبروز پیش از این‌که ماندگاری پیدا کند، درمان شود. میزان موفقیت در درمان فیبروز به میزان همکاری بیمار و ارجاع به‌موقع پزشک بیمار و زمان آغاز فیزیوتراپی تنفسی بستگی دارد.


آیا تمرین‌ها و فیزیوتراپی تنفسی را باید هر روز انجام داد؟


هیج‌وقت فیزیوتراپی تنفسی را به‌تعویق نیندازید. این تمرین‌ها برای همه افراد سودمند است؛ برای افراد سالم که فکر می‌کنند هرگز به کرونا مبتلا نمی‌شوند یا بدون عوارض تنفسی مبتلا شده‌اند. تقریبا 90درصد افراد از تنفس بهینه‌ای برخوردار نیستند و بیش از 50درصد افراد دچار قوز پشتی و گردن‌درد (گردن جلوآمده) هستند که مستقیما روی حجم تنفسی‌شان تاثیر می‌گذارد. در حالی‌که خودشان متوجه نیستند و این مشکلات با تمرین‌های فیزیوتراپی قابل رفع هستند.


انجام این تمرین‌ها حتی در بدترین بیماران مبتلا به کرونا می‌تواند موثر باشد. این تمرین‌ها قابلیت آن را دارند که ظرفیت تنفسی بیمار را در فاز سخت بیماری افزایش دهند. تنفس عمیق و آرام با ماندگاری طولانی باعث می‌شود ظرفیت ریوی و تبادل اکسیژن و دی‌اکسیدکربن در ریه‌های ما به حداکثر برسد و این یعنی سلامت و ایمنی دستگاه‌تنفسی.


پونه شیرازی - سلامت / روزنامه جام جم

بهبودیافتگان کرونا؛ نیازمند ورزش‌های هوازی برای بازگشت عملکرد ریه

متخصص بیماری‌های عفونی و گرمسیری تاکید کرد؛بهبودیافتگان کرونا؛ نیازمند ورزش‌های هوازی برای بازگشت عملکرد ریه

تهران- ایرنا- متخصص بیماری‌های عفونی و گرمسیری گفت: بهبودیافتگان کرونا به منظور بازگشت عملکرد قلب و ریه به میزان قبل از بیماری باید به کمک فیزیوتراپی، ورزش‌های هوازی انجام دهند.
عاصفه عباس‌زاده روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی ایرنا افزود: بهبود یافتگان کرونا به میزان غیر مبتلایان این بیماری باید ضوابط و پروتکل‌های بهداشتی را رعایت کنند.
وی تصریح کرد: برخی از اخبار زرد (غیرمعتبر) بهبودیافتگان کرونا را به دلیل ترشح آنتی‌بادی در بدن مصون از ابتلای مجددا می‌داند؛ در حالی که بهبودیافتگان کووید-۱۹ در صورت ابتلای مجدد عمدتا نوع شدیدتری از بیماری را تجربه می‌کنند.
به گفته این متخصص، شماری از مراجعان به مراکز بهداشت و درمان نیز بعد از گذشت بیش از یک سال از شیوع این بیماری، همچنان این تصور غلط (عدم ابتلای مجدد به کرونا) را مطرح می‌کنند.
وی یادآور شد: بهبودیافتگان کرونا به منظور بازگشت عملکرد قلب و ریه به میزان قبل از بیماری باید به کمک فیزیوتراپی، ورزش‌های هوازی انجام دهند، این مساله عمدتا در ویزیت (مراجعه) آخر بیمار نیز توسط پزشک معالج مطرح می‌شود و بیمار باید حداقل یک ساعت در طول شبانه‌روز را به ورزش اختصاص دهد.
عباس‌زاده ادامه داد: به تدریج طول دوره (مدت زمان) ورزش و سپس سرعت تحرک نیز افزایش می‌یابد و به میزانی خواهد رسید که از ۸۰ درصد ضربان قلب متناسب با سن و جنس بیمار هر روز (حداقل نیم ساعت) استفاده شود.
به گفته این متخصص بیماری‌های عفونی و گرمسیری، ورزش هوازی می‌تواند از شدت وضعیت بیماری کووید-۱۹ در صورت ابتلای مجدد به کرونا، جلوگیری کند.
بیمار مبتلا به کرونا ۲ روز قبل از آغاز نخستین علامت بیماری را منتقل می‌کند
عباس‌زاده در ادامه با اشاره به ناقلان بی‌علامت افزود: این اشخاص فاقد علائم بالینی بیماری بوده و گاه به دلیل علائم خفیف بیماری، تست پی سی آر آنها نیز منفی می‌شود، اما می‌توانند مبتلا و ناقل بی‌علامت باشند.
وی اضافه کرد: این اشخاص حداقل به مدت ۲ هفته از تمامی ترشحات بدن ریزش ویروس داشته و آلودگی را منتقل می‌کنند. بیمار مبتلا به کرونا با علائم بالینی بیماری هم ۲ روز قبل از شروع اولین علامت بیماری، می‌تواند ویروس را انتقال دهد.
به گزارش ایرنا، ویروس کرونا عامل بیماری کووید ۱۹ از اواخر سال ۲۰۱۹ در شهر ووهان چین مشاهده و در مدت کوتاهی در همه جهان منتشر شد؛ به طوری که سازمان بهداشت جهانی در اسفند ۹۸ (فوریه ۲۰۲۰) بروز پاندمی (همه‌گیری جهانی) این بیماری را تأیید کرد.
بر اساس آمار رسمی کشورها ویروس کرونا تاکنون حدود ۱۴۶ میلیون نفر را در دنیا به طور قطعی مبتلا کرده و حدود سه میلیون نفر نیز بر اثر بیماری کووید ۱۹ جان خود را از دست داده‌اند.
ویروس کرونا با دست آلوده یا عطسه، سرفه و حتی قطرات تنفسی از طریق دهان، بینی و چشم منتقل می‌شود. تنگی نفس، خستگی و بدن درد، اختلال در بویایی و چشایی و مشکلات گوارشی از جمله علائم بیماری کووید ۱۹ است. بیش از ۸۰ درصد مبتلایان به ویروس نیز دچار بیماری خفیف می‌شوند.
جهش ویروس کرونا در انگلستان، بزریل، هندوستان و آفریقا که موجب افزایش سرایت، بیماری‌زایی و مرگ و میر شده، نگرانی‌های جدیدی را در جهان به وجود آورده است.


مقالات دیگر: فیزیوتراپی فیطریه

ریشه تنفر والدین بابک خرمدین کجاست؟

یکی از مهم‌ترین موضوعات پرونده خرمدین سن والدین است. اینکه چرا افرادی در سن سالخوردگی دست به ارتکاب جنایت زده‌اند، جای بحث دارد.

ریشه تنفر والدین بابک خرمدین کجاست؟

به گزارش جهان نیوز، جامعه در حیرت قتل‌های سریالی اکبرخرمدین و همسرش که در جریان آن سه‌عضو خانواده‌شان را به قتل رسانده و اجسادشان را مثله‌کرده‌اند به سر می‌برد. اتفاق‌های هولناک که انتشار خبر آن افکار عمومی را به شدت تحت‌تأثیر قرار داده و چرایی وقوع آن مورد پرسش قرار گرفته‌است. نگرانی از تکرار این حادثه و بازگشت دو متهم به جامعه هم بخش دیگری از پرسش مطرح شده در جامعه است.

مطالب بیشتر:کلینیک فیزیوتراپی نیاوران

این روزها شیوع کرونا و معضلات اقتصادی روان جامعه را به شدت پریشان کرده و نگرانی‌های بسیاری را درباره پیامدهای این دو معضل بزرگ به همراه داشته‌است. در چنین شرایطی ناگوار، انتشار خبر هولناک پرونده خرمدین سبب شده افکار عمومی بیش از هر زمان دیگری متأثر از این حادثه شوم به پریشانی مضاعفی مبتلا شود. مطرح شدن ماجرا در شبکه‌های اجتماعی به عنوان فراگیرترین رسانه و قضاوت هیجانی درباره اعضای این خانواده از سوی کاربران و قرار گرفتن در معرض اینگونه قضاوت‌ها این نگرانی‌را هم در جامعه شدت بخشیده که ممکن است به تقویت استعدادهای پنهان در برخی خانواده‌ها و تکرار این حوادث منجر شود.

تجربه مطرح شدن پرونده‌های جنایی نشان داده است که ساختارهای اجتماعی در مواجهه با چنین پرونده‌هایی که «شمار آن هم زیاد است» معیوب و معلول است و شکاف بسیاری بین واقعیت و مسائل مطرح شده وجود دارد که ناشی از هیجان و طرح مسائلی غیرکارشناسی است که سبب می‌شود آسیب‌شناسی این دسته از پرونده‌ها همچنان مغفول بماند. آخرین نمونه این پرونده‌ها حادثه قتل رومینا اشرفی، دختر 14‌ساله تالشی است که یکسال قبل به دست پدرش به قتل رسید و به نگرانی‌های بسیاری دامن زد و پرونده بدون بررسی و چرایی وقوع حادثه از سوی تیم‌های کارشناسی به بایگانی سپرده شد.

در چنین پرونده‌ای باید مشخص می‌شد که چرا تنفر و پرخاشگری درون خانواده باید به عنوان یک الگو تبدیل‌ به یک انتخاب خشونت‌بار برای پدر خانواده شود که در برخی پرونده‌ها ماجرا عکس این هم اتفاق می‌افتد. در پرونده خرمدین هم ریشه‌ها و عواملی که والدین بابک را به این مرز از تنفر رسانده بحث مهمی است که باید به آن توجه شود.

ناکارآمدی الگوهای تربیتی

یکی از موضوعات مهم در این بین ناکارآمدی الگوهای تربیتی فرزند‌پروری در جامعه است که به اعتقاد کوروش محمدی، رئیس انجمن آسیب‌شناسی ایران در چنین شرایطی فضا به‌قدری برای والدین و اعضای خانواده مشکل‌ساز می‌شود که والدین و فرزندان به مرز تنفر می‌رسند. یکی از مشکلاتی که باعث می‌شود این تنفر بین والدین و فرزندان اتفاق بیفتد حل نشدن تعارضات درونی والدین در زندگی گذشته خود و دوران سخت کودکی و نوجوانی آنها است که حس منفی نسبت به فرزند پیدا می‌کنند. وی بر این باور است که مجموع ناکامی‌هایی که والدین در ارتباط با تربیت فرزندان تجربه می‌کنند، در برخی شرایط براثر تداوم آزارهایی که والدین تجربه کرده و حس‌های منفی که دریافت کرده‌اند به بن‌بست می‌رسد، در این شرایط والدین برای تربیت فرزند و دریافت پاسخ مناسب از روش‌های تربیتی به ناکامی می‌رسند و این ناکامی‌ها به‌نوعی بر فاصله عاطفی و اجتماعی بین والدین و فرزندان اثر می‌گذارد و رفته‌رفته سازگاری بین والد و فرزند از بین می‌رود و گاهی اوقات به‌جایی می‌رسد که میزان تاب‌آوری آنها به‌شدت افت پیدا می‌کند و پاسخگوی نیازهایی که در ارتباط بین والد و فرزند وجود دارد نیست، بنابراین انگیزه‌ای برای والدین باقی نمی‌ماند که برای ایجاد سازگاری با یکدیگر تلاش کنند.

احساس رضایت به جنایت

یکی از مهم‌ترین موضوعات پرونده خرمدین سن والدین است. اینکه چرا افرادی در سن سالخوردگی دست به ارتکاب جنایت زده‌اند، جای بحث دارد. رئیس انجمن آسیب‌شناسی ایران به ایسنا گفته است: باید ببینیم سالمندی که در دوره پایانی عمر خود است به چه شرایطی می‌رسد که به کمک همسرش قانع می‌شوند فرزندانشان را به قتل برسانند و بعد از آن در مراجع انتظامی بابت این قتل احساس رضایت ‌کنند. محمدی معتقد است: این والدین در ارتباط با قضاوت اجتماعی باید به‌عنوان نمایندگان بخشی از نهاد خانواده که به مرز تنفر رسیده‌اند بررسی شوند. رئیس انجمن آسیب‌شناسی ایران یادآور می‌شود برای اینکه والدینی دست به قتل بزنند نیاز است شرایط دیگری هم وجود داشته باشد، به این معنی که در این ماجرا والدین تنها نیستند، بلکه مجموعه‌ای از رویکردها و ساختارهای معیوب اجتماعی و نگاه‌های پرخاشگرانه و رویکردها و نگرش‌های خشونت‌آمیز که بعضاً بذر آن در جامعه پراکنده‌ شده و در روابط کم‌وبیش ناموفق بین والدین و فرزندان به اشکال مختلف خود را نشان می‌دهد برای انگیزه قتل به والدین کمک می‌کند.

برخورد هیجانی

محمدی با یادآوری اینکه در جامعه ما همیشه مسائل این‌چنینی را با هیجانات بررسی می‌کنیم، تصریح کرد: این روزها در فضای مجازی شاهد هستیم بسیاری از قضاوت‌های اخلاقی و پیش‌داوری در رابطه با این پدر و مادر و حتی بابک خرمدین صورت می‌گیرد. این موضوع نشان می‌دهد هنوز با رویکرد هیجانی با این مسائل برخورد می‌کنیم، همان‌طور که در قتل رومینا اشرفی هم به‌قدری هیجانی رفتار کردیم که هیچ‌کسی متوجه نشد ریشه حقوقی، اجتماعی و تربیتی قتل رومینا اشرفی در کجا بود تا شاهد قتل‌های دیگر در این زمینه نباشیم.

انگیزه نهادینه شده

این آسیب‌شناس اجتماعی معتقد است: والدین بابک خرمدین انگیزه نهادینه‌شده و ریشه‌دار دارند که می‌توانیم ریشه آن را دوران پرورش و تربیت فرزندان آنها در فضای خانواده بررسی کنیم که در درازمدت کنش‌ها و واکنش‌هایی که اتفاق افتاده به‌جایی رسیده که تنفر هم پاسخگوی خشم درونی و حس منفی والدین نسبت به فرزند نشده و انگیزه برای قتل ایجاد کرده‌است، بنابراین این حادثه تلخ باید از نگاه روان‌شناسی و اجتماعی به‌دقت بررسی شود؛ چراکه وقوع این حادثه بار دیگر به ما نشان داد جامعه ما چقدر می‌تواند مستعد این حوادث تلخ باشد، جامعه ما چه نقاط ضعفی دارد و نسبت به چه مواردی غفلت کرده است. برای این موارد باید بررسی‌های لازم را داشته باشیم، در عین‌حال که این موضوع می‌تواند هشداری برای نهادهای اجتماعی ما باشد و نشان می‌دهد ساختارهای نهاد خانواده به‌نوعی به بزهکاری، خشونت و تنفرهای شدید به‌عنوان انتخاب برای گریز از شرایط موجود نگاه می‌کند و باید از این منظر مورد بررسی قرار گیرد.

شکاف واقعیت و هیجان

این فعال اجتماعی با ابراز تأسف از اینکه ساختارهای معیوب اجتماعی، دائماً شکاف بین واقعیت و مسائل غیر‌کارشناسی و هیجانی جامعه را بیشتر می‌کند، اظهار کرد: قضاوت‌های هیجانی مسیری در جامعه ایجاد می‌کند که به‌مرور تبدیل به الگوهای اخلاقی می‌شود، درحالی‌که شاهد مرگ ارزش‌های اخلاقی در جامعه خواهیم بود و می‌تواند حتی باورهای غلط در برخی والدین و فرزندان را تقویت کند. این پژوهشگر بابیان اینکه آسیبی که بدتر از قتل‌های خانوادگی است، بی‌توجهی و بی‌برنامگی در آسیب‌شناسی این پرونده‌هاست، ادامه می‌دهد: سازمان‌های متولی مثل بهزیستی، آموزش‌وپرورش و دانشگاه‌ها باید که گروه‌های کارشناسی ویژه با قصد تعیین ریشه‌های چنین اتفاقاتی تشکیل دهند تا به مجموعه‌ای از اطلاعات در رابطه با اقشار مختلف جامعه برسیم، آسیب‌های جامعه و خانواده را ببینیم و آسیب‌شناسی کنیم، پیش از آنکه منجر به تنفر و خشونت شود یا به قتل ختم شود؛ چراکه اگر این رفتارها در جامعه ما با همین رویکرد ادامه پیدا کند هیچ نتیجه‌ای نخواهیم دید.