گلپر گیاهی است معطر که می‌توان از تمام بخش‌های آن در صنعت غذا و دارو استفاده کرد.
به گزارش فرتاک نیوز،این گیاه بومی ایران بوده و در نواحی نمناک کوهستانی ایران و حاشیه‌های آن می‌روید.دانه‌های گلپر بسیار نازک بوده و دارای طعم تند و معطر است. پودر دانه‌های این گیاه بیشترین کاربرد را برای مواد غذایی دارد، به عنوان مثال پودر گلپر را می‌توان روی باقلای پخته، عدس و دیگر حبوبات، سیب‌زمینی پخته و انواع سوپ‌ها و خورش‌ها و همچنین روی انار دانه شده پاشید.
این گیاه زینتی زیبا که به عنوان گونه های مهاجم آسیب رسان محسوب می شود, می تواند تا ارتفاع 150 سانتی متر رشد کند.
مقالات مشابه:گلفروشی جنت آباد
گل های سفید رنگش به اندازه 30 میلی متر پهنا دارند. گل هایش در طول ماه های دی تا شهریور وجود دارند. این گیاه از جنوب قفقاز در خاورمیانه سرچشمه می گیرد.
مایعات برگ هایش خاصیت شیمیایی خاصی دارند که به پوست آسیب می رسانند و وقتی کسی آن را لمس می کند، باید فوراً آن را بشوید. دانه های آن، دارای خواص خطرناک خاصی هستند که توانایی کشتن گیاهان نزدیک را دارند.
یکی از معروف ترین گیاهان در طب سنتی برای درمان بیماری های گوارشی به خصوص نفخ محسوب می‌شود.
برای بهره بردن از خواص ضدنفخ گلپر، بهتر است یک گرم از پودر دانه‌های این گیاه را همراه رازیانه بعد از غذا و با آخرین لقمه به اندازه نصف قاشق غذاخوری بخورید.
چای این گیاه نیز برای هضم غذا موثر و ضد نفخ است.
گلپر هضم‌کننده غذا و تقویت‌کننده معده است.جهت درمان رفلاکس معده، تهوع، استفراغ و سایرِ اختلالاتِ گوارشی کاربرد دارد.
پودر دانه گلپر می تواند به عنوان یک داروی کشنده برای بعضی کرمهای داخل روده مصرف می شود.
برای درمان کبودی و سیاهی دور چشم از سوی درمانگران توصیه شده است، برای تهیه ی این نسخه نیاز به برگ های خشک شده ی گلپر و مقداری روغن زیتون داریم.
اسانس دانه های گلپر، خاصیت ضدمیکروبی دارد و همانند سیر و پیاز شوینده معده محسوب می شود.
از این ادویه به عنوان نگهدارنده موادغذایی از فساد نیز استفاده می شود.
گلپر را جهت معالجه صرع، عفونت‌های عصبی و رفع ناراحتی‌های عصبی تجویز می‌کنند.
دمنوش این گیاه تحریک کننده اشتها است.
قطع کننده ی بلغم و دفع کننده ی باد و نفخ شکم است.
استفاده از عصاره های گیاه گلپر به کاهش مارکرها برای دیابت در بیماران کمک می کند.
رادیکالهای آزاد به عنوان عامل اصلی بیماریهای خطرناک مختلف مانند قلب، کبد، آلزایمر، سرطان و پارکینسون در نظر گرفته می شوند. این گیاه می تواند به عنوان یک ماده برای مبارزه با رادیکال آزاد مورد استفاده قرار گیرد.
گلپر خواص ضد التهابی قطعی را نشان می دهد. بنابراین برای درمان بیماری هایی مانند آرتروز و نقرس مفید است.
از آنجا که گلپر دارای ترکیبات مفید مختلفی از قبیل آلکالوئیدها، ترپنوئیدها و تری تروپن ها است، می تواند به سرعت تشنج را درمان کند.
برای تقویت حافظه کاربرد دارد.
ضماد گلپر با موم و روغن جهت تسکین سیاتیک مفید است.
مالیدن پخته ی گلپر با سرکه و پوست انار جهت بواسیر نافع است.
پاشیدن گرد گلپر روى زخم هاى خوره اى و جذام سودمند می باشد.
چای ریشه آن را جهت درمان اختلالات تنفسی، اختلالات ریوی و عفونت‌های دستگاه تنفس تجویز می‌کنند.
گلپر را معمولا همراه با اسپند دود می کنند. گلپر یک میکروب زدای قوی و طبیعی برای منزل است. گلپر دارای بوی تند و تیزیست .دقت کنید هنگام دود کردن مقدار زیادی از آن استفاده نکنید.
عصاره این گیاه سمی است و در صورت تماس با پوست، باعث ایجاد حساسیت به نور خورشید می شود. فرد خارش ، قرمزی ، اگزما و نیش را تجربه خواهد کرد.
باعث ایجاد تپش قلب برای فرد می‌شود.
مصرف بیش از ۲ گرم گلپر در روز در دوران بارداری به‌خصوص ۳ ماهه اول جایز نیست، باعث سقط جنین یا زایمان زودرس می‌شود.
باعث آسیب و نارسایی مثانه و روده‌ها، یبوست مزاج در افراد گرم مزاج می‌شود، که در این حالت بهتر است همراه با غذاهای آبکی و با احتیاط مصرف شود.
باعث سردرد در گرم مزاجان می‌شود که در این موارد نیز بوییدن گلاب می‌تواند به رفع سردرد آنها کمک کند.
طبع گلپر
مزاج گلپر گرم و خشک است.
مصلح گلپر
خیساندن در سرکه، بوئیدن کافور و یا گلاب، تخم خیار، تخم خربزه، صمغ عربی، شربت انار و سکنجبین مصلح و بهبود دهنده خواص و مزاج گلپر هستند.
از آنجا که گلپر طبیعت گرم و خشکی دارد، افراد گرم مزاج باید دانه‌های این گیاه را یک شب در سرکه بخوابانند و بعد از ۲۴ ساعت و خشک شدن دانه‌ها، آن را در روز، پودر و استفاده کنند.
مقالات دیگر:آسایشگاه سالمندان
مصرف آویشن بر افزایش قد و طول عمر انسان تاثیر گذار است و روغن گیاه آویشن دارای خواصی مانند افزایش قدرت ذهنی، بهبود سلول‌های بدن، تسریع جریان خون و جوانسازی پوست است.
خواص شگفت انگیز آویشن برای بدن؛ از افزایش قد و طول عمر تا درمان فشار خون و جوانسازی پوست
به گزارش سلام نو به نقل از آریا، مادران باردار و مبتلایان به کم و پر کاری تیروئید از مصرف آویشن پرهیز کنند.
آویشن درختچه‌ای کوتاه و پر از شاخه‌های علفی و جزء خانواده گیاه نعناع است، این گیاه برای بهبود و درمان بیماری‌ها استفاده می‌شود و یک آنتی اکسیدان قوی برای حفظ چربی‌های بدن در برابر آسیب رادیکالهای آزاد است.
مقالات مشابه:گلفروشی در اندرزگو
گیاه آویشن برای سلامتی مفید است، از گیاه و دمنوش آویشن در مصارف زینتی، آشپزی، مواد شوینده و مواد دارویی استفاده می‌شود.
مصرف آویشن بر افزایش قد و طول عمر انسان تاثیر گذار است و روغن گیاه آویشن دارای خواصی مانند افزایش قدرت ذهنی، بهبود سلول‌های بدن، تسریع جریان خون و جوانسازی پوست است.
مصرف گیاه آویشن باعث کاهش موخوره، فشار خون، سرطان روده بزرگ، پوسیدگی دندان و ریزش مو می‌شود.
روغن گیاه آویشن در تولید محصولاتی مانند صابون، شامپو، خمیر دندان و عطر کاربرد دارد.
این گیاه دارای خاصیت ضد باکتری است، ویتامین K موجود در آویشن باعث افزایش کلسیم، آهن بدن و بهبود پوکی استخوان می‌شود.
مبتلایان به کم و پر کاری تیروئید از مصرف آویشن خود داری کنند، مصرف زیاد گیاه و یا دمنوش آویشن در دوران بارداری احتمال سقط جنین را افزایش می‌دهد.
مصرف آویشن برای بعضی افراد مضر است، ماده شیمیایی تیمول ممکن است باعث کاهش ضربان قلب، افت دمای بدن، بروز حالت تهوع، استفراغ، سرگیجه، سردرد و تاخیر در روند انعقاد خون شود.
مقالات دیگر:سالن عقد شیک
به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، گیاه پدیلانتوس (Devil’s backbone) از محبوب‌ترین گیاهان موجود در بازار و از خانواده افوربیاسه (Euphorbiaceae) است. این گیاه زیبا بومی مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری مکزیک و آمریکای مرکزی است و جالب است بدانید که به دلیل فرم زیگزاگ ساقه، نام‌های دیگر گل پدیلانتوس، ستون فقرات شیطان و زیگزاگ است. پدیلانتوس در دو رنگ سبز و ابلق وجود دارد که با دریافت نور شدید رنگ برگها به قرمزی نیز می‌زند. ساقه‌های این گیاه فرم جالبی دارند و در محل رویش هر برگ به یمت آن کشیده شده اند و فرم زیگزاگی به خود گرفته اند. برگ‌های پدیلانتوس دمبرگ ندارند و مانند زاموفیلیا مستقیما به ساقه وصلند.
به دلیل ساقه‌های بلند و ایستاده، قرار دادن این گیاه در جلوی درب منزل و یا کنار ستون ها، گزینه بسیار مناسبی محسوب می‌شود. ارتفاع آن در خانه تا ۱ متر و در زادگاه خود تا ۳ متر افزایش می‌یابد. در صورت مناسب بودن تمامی شرایط، پدیلانتوس به گل می‌نشیند و گل‌های ظریف و قرمز رنگ تولید می‌کند.
گیاه پدیلانتوس سمی نیست، اما شیره‌ای که در وسط ساقه آن تولید می‌شود، ممکن است در صورت تماس با دست، برای پوست‌های حساس مضر باشد و ایجاد خارش کند. در اینصورت باید دست‌ها را با ژل شست و شو و یا کرم دست و صورت و روغن زیتون تمیز کنید.
شرایط نگهداری گیاه پدیلانتوس
نور:
این گیاه به نور نسبتا زیادی نیاز دارد و باید در مکانی با نور مناسب قرار بگیرد. توجه داشته باشید که پدیلانتوس را در معرض آفتاب مستقیم خورشید قرار ندهید، زیرا سبب سوختگی نوک برگها و چروکیده شدن آنها می‌شود. بهترین مکان برای قرار گیری پدیلانتوس، پشت پنجره جنوبی و یا شرقی است تا نور مناسب برای رشد را دریافت کند. قرار گیری این گیاه در نور زیاد سبب کلفت شدن ساقه و متراکم شدن و گوشتی شدن برگها می‌شود و در صورتی که گیاه شما ابلق باشد، با دریافت نور زیاد حاشیه سبز رنگ برگها، صورتی می‌شود. نور بسیار کم نیز سبب ریزش برگ‌های سبز و زرد شدن برگ‌های زیرین می‌شود.
آبیاری:
پدیلانتوس نسبت به آبیاری حساس است و تنها زمانی اقدام به آبیاری مجدد کنید که خاک گیاه به عمق ۲ سانتی متری خشک شده باشد. در زمان آبیاری بهتر است به برگ‌های گیاه آب نپاشید و در فصول سرد آبیاری را کاهش دهید. آبیاری زیاد سبب پوسیدگی ریشه و ساقه و خشک شدن برگ‌های سبز می‌شود و خشکی کشیدن گیاه سبب خشک و چروکیده شدن برگها، نازک شدن ساقه و از بین رفتن گیاه می‌شود. در هر دو مشکل آبیاری کم یا زیاد ممکن است برگها جمع شوند و برای پیدا کردن علت، بهتر است به علائم دیگر و شرایط نگهداری گیاه رجوع کنید.
دما:
زادگاه پدیلانتوس مناطق گرمسیری است، اما این گیاه هوای خنک را بسیار دوست دارد. کاهش دما و نور زیاد سبب تغییر رنگ در برگها و صورتی شدن آنها می‌شود و همین امر زیبایی گیاه را چند برابر می‌کند. توجه داشته باشید که پدیلانتوس تحمل سرمای شدید را ندارد و در صورت یحبندان‌های شدید باید آن را به داخل بیاورید و یا از پنجره دور کنید. در هوای بسیار گرم نیز بهتر است کمی پنجره را باز کنید تا هوای تازه را دریافت کند و ریشه از بین نرود.
رطوبت:
این گیاه به رطوبت حساسیت بالایی ندارد و در رطوبت معمولی اتاق نیز رشد می‌کند. اما پدیلانتوس نیز مانند تمامی گیاهان دوستدار رطوبت است و در صورت فراهم کردن رطوبت برای آن شاهد رشد بهتر و بیشتر آن خواهید بود.
کوددهی:
پدیلانتوس به کوددهی زیادی نیاز ندارد، اما می‌توانید در فصول رشد یعنی بهار و تابستان، گیاه را ماهی یک مرتبه کود مخصوص گیاهان زینتی تقویت کنید.
تعویض گلدان:
بهتر است هر ۲ یا ۳ سال یکبار در صورت مشاهده بیرون زدن ریشه ها، گلدان را تعویض کنید. پدیلانتوس نیز مانند دیگر گیاهان در گلدان کوچکتر بهتر رشد می‌کند بنابراین از قرار دادن این گیاه در گلدان بزرگ خودداری کنید. گلدان بسیار بزرگ، علاوه بر متوقف کردن رشد گیاه، به ریشه نیز آسیب وارد می‌کند.
خاک:
یکی از مهم‌ترین نکاتی که باید در ترکیب خاک پدیلانتوس رعایت کرد، سبک بودن و زهکشی خاک است. در صورتی که خاک این گیاه زهکشی خوبی نداشته باشد، آب اضافه از آن خارج نمی‌شود و ریشه غرقاب شده و می‌پوسد. خاک معمولی برای پدیلانتوس مناسب است، اما ترکیب خاک برگ، شن و ماسه نیز برای آن گزینه خوبی محسوب می‌شود.
گلدهی:
در فصل تابستان یا پاییز در انتهای ساقه‌های پدیلانتوس، گل‌های کوچک و ظریف قرمز، صورتی یا زرد به صورت خوشه‌ای شکوفا می‌شوند. این گل‌ها تزیینی نیستند و تنها برای عمل گرده افشانی و تولید بذر استفاده می‌شوند.
هرس:
این گیاه رشد زیادی دارد و پس از مدتی به دلیل طویل شدن ساقه ها، زیبایی خود را از دست می‌دهد. برای زیباتر شدن گیاه و داشتن رشد بهتر هرس شاخه‌ها و قلمه گیری از آنها ضروری می‌شود. بهتر است هرس ساقه‌ها در زمستان و از شاخه‌های مسن شروع شود و حداکثر تا یک سوم طول آنها کوتاه شود.
مقالات دیگر: گل فروشی پونک
کاشت گل آفتابگردان به دلایل مختلفی چون مصرف شخصی و انگیزه اقتصادی انجام می شود. این گیاه را می توان به شکل محدود در باغچه منزل کاشت و از آن بهره مند شد.
به گزارش گروه وب‌گردی خبرگزاری صدا و سیما، کاشت گل آفتابگردان معمولاً در مزارع کشت و کار دیده می شود. ضمن اینکه گاهی نیز در باغچه منزل و حتی محدوده گلدان کشت می گردد. این گل بنا به زیبایی ذاتی خود مورد توجه قرار می گیرد. گل آفتابگردان گیاهی یک ساله و مقاوم است.
به همین دلیل در مراحل کاشت شما را با سختی چندانی مواجه نخواهد کرد. کاشت گل آفتابگردان گاهی به صورت متمرکز در مزارع انجام می گیرد. این گونه مزارع منظره های طبیعی و زیبایی را در محیط پیرامون ایجاد می کنند.
گل آفتابگردان در ارتفاع ۷۰ سانتی متر تا ۵ متر می باشد. میزان رشد ارتفاعی آفتابگردان بسته به بذر انتخابی برای کاشت متفاوت خواهد بود. برای پرورش آفتابگردان بهتر است مرحله به مرحله پیش بروید.
مقالات بیشتر:گلفروشی ستارخان
در ابتدا بهتر است محدوده مناسبی برای کشت این گیاه فراهم کنید. بیشتر گیاهان آفتابگردان از نوع بلند می باشند. البته نوع کوتاه این گیاه نیز وجود دارد. نوع کوتاه گل آفتابگردان از نظر ارتفاعی بین ۷۰ تا ۹۰ سانتی متر می باشد.
همان طور که می دانید رشد گل آفتابگردان بدون نور و آفتاب امکان پذیر نیست. بنابراین اگر شما در محدوده ای ابری و بارانی بدون ساعات آفتابی زندگی می کنید، بهتر است از کاشت گل آفتابگردان منصرف شوید. چون در این صورت به رشد چندانی از این گیاه نمی رسید. ضمن اینکه باروری و ثمردهی برای گیاه اتفاق نخواهد افتاد.
زمانی که می خواهید محدوده مناسب برای پرورش گل آفتابگردان را انتخاب کنید، بهتر است محدوده ای را انتخاب کنید که همیشه در مقابل نور مستقیم خورشید قرار دارد. محدوده کاملاً آفتاب گیر می تواند گزینه مناسبی برای کاشت گل آفتابگردان باشد.
یک بذر آفتابگردان را در سایه گل و درختان دیگر نکارید. این گیاه مانند کاشت انگور باید در تمام طول روز در تابش مستقیم نور خورشید باشد. تصور نکنید که با نوردهی ۳ یا ۴ ساعته می توانید نور کافی و لازم برای آ را فراهم کنید. چنین موضوعی کشت گل آفتابگردان را در گلدان غیر ممکن کرده است.
خاک مورد استفاده برای کاشت گل آفتابگردان را از نظر اسیدیته مورد بررسی قرار دهید و در هر خاکی اقدام به کشت آن نکنید. اگر هدف شما ورای ایجاد زیبایی و سرگرمی در فضای اطراف است، باید به خاک باغ آفتابگردان خود توجه زیادی داشته باشید.
آفتابگردان با خاکی اسیدی و تا حدی قلیایی بهترین رشد را خواهد داشت. اسیدیته این خاک معمولاً بین ۶ تا ۷٫۵ در نظر گرفته می شود. اگر میزان اسیدیته خاک شما از ۶ کمتر می باشد، بهتر است برای جبران کمبود میزان اسیدیته خاک را با کمپوست های اسیدی جبران کنید. این ویژگی یک رشد عالی و فوق العاده را برای آفتابگردان ایجاد خواهد کرد.
اگر اسیدیته خاک از ۷ بالاتر باشد، بهتر است آن را با مواد قلیایی چون گرانول گوگرد میکس نمایید. بدین شیوه می توانید خاک مزرعه خود را از نظر میزان اسیدیته به یک حد نرمال و مطلوبی برسانید.
خاک در نظر گرفته برای پرورش گل آفتابگردان باید دارای زهکشی مناسبی باشد. چون در این صورت شرایط باتلاقی را برای آفتابگردان ایجاد می کند و نابودی آن را به دنبال خواهد داشت. لزومی ندارد این گیاه را حتماً در باغچه بکارید. می توانید از باکس های نسبتاً بزرگی برای کاشت گل آفتابگردان استفاده کنید. طول ۲٫۵ برای گسترش ریشه آفتابگردان مناسب است. بهتر است از چوب هایی برای این باکس استفاده شود که مقاوم هستند. چوب درخت سرو در برابر رطوبت مقاومت بالایی دارد.
جوانه آفتابگردان
برای کاشت گل آفتابگردان به شکل موفق بهتر است آن را در خاک گرم بکارید. بنابراین فصل انتخابی شما برای این گیاه، فصل بهار(از اواسط فروردین تا اواخر اردیبهشت)می باشد. خاک شما باید شرایط لازم برای این کشت را داشته و به قدر کافی نرم باشد.
بذرهای آفتابگردان با فاصله ۱۵ تا ۴۵ سانتی متر از یکدیگر کشت می گردند. برای قرار دادن این دانه در خاک، گودال نسبتاً عمیقی ایجاد کنید. ردیف های کاشته شده در مزارع آفتابگردان باید حدود ۷۶ سانتی متر از هم دور باشند. با انتخاب چنین فواصلی، فضای لازم برای رشد آفتابگردان را ایجاد کرده اید.
میزان فاصله بین دانه های کشت شده برای آفتابگردان های بزرگ ۴۵ سانتی متر و برای آفتابگردان های کوچک باید برابر با ۳۰ سانتی متر باشد. درون هر گودال کاشت، چند عدد دانه آفتابگردان قرار دهید تا شانس جوانه زدن بالا رود.
زمان برداشت گل آفتابگردان
آن گاه روی بذرهای آفتابگردان را با خاک ببندید. این لایه شکل گرفته از خاک باید کم ضخامت باشد و فقط روی بذر کاشته شده را ببندد. در ادامه کود بر روی این لایه نازک خاک بریزید. بهتر است کود را در اطراف بذر کاشته شده بریزید تا با این کار امکان رشد و قوی شدن ساقه آفتابگردان را به وجود آورید.
باید با پاشیدن مالچ امکان خیس شدن خاک زراعی آفتابگردان را از بین ببرید. توجه داشته باشید که خاک این دانه ها نباید خیس شود و تنها باید مرطوب گردد. بعد از کاشت گل آفتابگردان, خاک را مرطوب سازید.
کاشت گل آفتابگردان
برای آبیاری گل آفتابگردان یک برنامه منظم داشته باشید و هر چند روز یک بار اقدام به آبیاری آن کنید. گل آفتابگردان دوره رشد خود را بعد از گذشت ۲ تا ۳ ماه تکمیل می سازد. این زمان با اواخر تابستان همگام می شود.
اگر آفتابگردان بعد از ثمردهی سنگین شده و احتمال دارد شکسته شود، بهتر است از چوبی در کنار آن استفاده کنید. البته اگر از کود استفاده کرده باشید، ساقه گل آفتابگردان به اندازه کافی قوی و محکم خواهد بود. بهتر است مراقب آفات گل آفتابگردان باشید. برای از بین بردن آفات این گیاه از قارچ کش بهره مند شوید.
گل آفتابگردان
هنگامی که رنگ گل آفتابگردان تغییر می یابد و خود گیاه کم کم خشک می شود، یعنی زمان برداشت فرا رسیده است. همچنین می توانید برای جلوگیری از آفات و تکمیل روند خشک شدن و آماده برداشت شدن آفتابگردان، آن را از فاصله ۵ سانتی متر ساقه جدا کنید و در محیط مناسبی برای خشک شدن قرار دهید.
کاشت گل آفتابگردان
در زمانی که شرایط لازم برای خشک شدن وجود ندارد و یا آفات زیادی در اطراف گیاه پیدا می شود، باید محیط مناسبی را برای نگه داری از محصول گل آفتابگردان تدارک ببینید و بدین ترتیب مراحل کاشت گل آفتابگردان را به انتها برسانید. اگر این محیط دسترسی به نور مستقیم آفتاب ندارد، باید تهویه خوبی داشته باشد. این موضوع به خشک شدن به موقع آفتابگردان کمک می کند.
مقالات دیگر:بهترین وکیل در تهران
پنجمین جشنواره «کهن آواهای تنبور و موسیقی کُردی» تمدید شد
کرمانشاه – ایرنا – دبیرخانه پنجمین جشنواره «کهن آواهای تنبور و موسیقی کردی» با توجه به درخواست مکرر هنرمندان و همچنین همه‌گیری کرونا، مهلت ارسال آثار به این جشنواره را تا ۲۵ تیر ماه ۱۴۰۰ تمدید کرد.
به گزارش خبرنگار ایرنا، بر اساس اطلاعیه اعلامی از سوی دبیرخانه پنجمین جشنواره کهن آواهای تنبور، هنرمندان علاقه‌مند به شرکت در این جشنواره حداکثر تا ۲۵ تیرماه سال جاری نمونه ی اجرای خود را (تصویری) با کیفیت صوتی مناسب بر روی لوح فشرده به همراه یک برگ کپی کارت ملی، فرم تکمیل شده درخواست شرکت در جشنواره به نشانی استان کرمانشاه، شهرستان دالاهو، اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی با کد پستی ۶۷۶۶۱۱۴۴۴۱ ارسال و برای کسب اطلاعات بیشتر با شماره تلفن ۴۳۷۲۳۵۵۸-۰۸۳ تماس بگیرند.
پنجمین دوره از این جشنواره با هدف حفظ و اشاعه موسیقی مقامی تنبور و دیگر آواهای کُردی، شناسایی استعدادهای جوان؛ تشویق و هدایت آنها به سوی فرهنگ و هنر بومی و مقابله با فرهنگ‌های بیگانه، قدردانی از اساتید و خدمتگزاران به فرهنگ و هنر کشور، تشویق و ترغیب خانواده‌ها در راستای توجه هر چه بیشتر به مسائل فرهنگی و هنری و ایجاد روحیه و نشاط اجتماعی در جامعه، برگزار و سوم مرداد ۱۴۰۰ اسامی برگزیدگان اعلام و هفتم مرداد هم جوایز آنها اهدا می‌شود.
پنجمین جشنواره کهن آواهای تنبور و موسیقی کردی در ۲ بخش مقامات تنبور و آواهای کردی برگزار می‌شود که بخش اول شامل مقام‌نوازی، مقام‌خوانی و بداهه‌نوازی و بخش دوم شامل سیاه‌چمانه، هوره و ترانه‌های کردی کرمانشاهی است.
لازم به ذکر است انتخاب مقامات پیچیده و سخت‌تر در تمام رده‌های سنی در هر دو بخش از امتیاز بیشتری برخوردار است.
تنبور، سازی با ۶ هزار سال قدمت
تنبور یکی از قدیمی‌ترین سازهای ایران است که جنبهٔ عرفانی و مقامی دارد. این ساز از ۱۳ الی ۱۴ پرده تشکیل و ۲ الی سه سیم دارد؛ جنس کاسه و صفحهٔ آن از چوب توت و دسته‌اش از چوب گردو است. تنبور در مناطق یارسان‌نشین دارای تقدسی خاص است چنانچه نوازندگان قبل از شروع و در خاتمه دستانش را می‌بوسند.
اوج شکوه و عظمت تنبور در قرن پنجم هجری یعنی حضور در سپاه معروف و متشکل از نهصده شاه‌خوشین بوده و از آن زمان تاکنون در جای‌جای ایران، تنبور را ساز شاه‌خوشینی نیز نامیده‌اند؛ از یافته‌های باستان‌شناسان می‌توان ادعا کرد که این ساز قدمتی شش هزار ساله دارد و از اسناد مهم تاریخی مجسمه‌ای است در حوالی مقبره دانیال نبی (ع) واقع در شوش. شاید نتوان دقیقاً زمان اختراع این ساز را معین نمود، اما می‌توان گفت ساخت تنبور از قرن‌ها پیش از ظهور اسلام رواج داشته‌است.
شاید بخواهید بخوانید: تعمیر ساز تهران
تنبور کهن‌ترین ساز زهی زخمه‌ای است، به این معنا که اولین سازی می‌باشد که دسته‌ای بلند به همراه کاسه و وتر داشته‌است؛ در کارنامه اردشیر بابکان یکی از متون‌های پهلوی آمده که روزی اردشیر در ستورگاه نشسته بود و تنبور می‌زد و می‌سرود. در روایت‌های افسانه‌ای آمده که رستم در خوان چهارم تنبور می‌نواخته و مقام ته رز را به وی و مقام باریه را به باربد موسیقیدان دربار ساسانیان نسبت می‌دهند.
فارابی که در موسیقی الکبیر به‌طور گسترده در مورد تنبور و انواع آن و فواصل و کوک‌های آن توضیحات مفصل داده‌اند. ابن سینا، عبدالقادر مراغی و صفی الدین ارموی نیز از این جمله‌اند. در آثار شاعران بزرگ فارسی‌زبان از جمله شیخ جنید بغدادی، فردوسی، مولوی، منوچهری دامغانی، نظامی گنجوی، موسوی، حافظ، وحید قزوینی، بیدل دهلوی و وفا کرمانشاهی به کرات از تنبور سخن به میان آمده‌است.
شهرستان دالاهو با حدود ۴۰هزار نفر جمعیت در ۱۰۰ کیلومتری غرب کرمانشاه واقع شده است.